بازی داشتن

لغت نامه دهخدا

بازی داشتن. [ ت َ] ( مص مرکب ) ببازی داشتن. سهل گرفتن. به بی اعتنائی برگزار کردن. شوخی پنداشتن. کوچک شمردن :
نخستین فطرت ، پسین شمار
تویی ، خویشتن را به بازی مدار.
فردوسی.
نگر تا نداری به بازی جهان
نه برگردی از نیک پی همرهان.
فردوسی.
از بهر تو جان بازی است پیشش
جان بازی او را مدار بازی.
مسعودسعد.

فرهنگ فارسی

سهل گرفتن به بی اعتنایی برگزار کردن

پیشنهاد کاربران

بپرس