بازگردانی حیات وحش پلیستوسن ( به انگلیسی: Pleistocene rewilding ) حمایت از معرفی دوباره کلان زیاگان موجود در پلیستوسن یا معادل های بوم شناختی نزدیک کلان زیاگان منقرض شده است. این یک روش عملی حفاظتی برای بازگردانی طبیعت وحشی است که شامل معرفی دوباره گونه ها به مناطقی است که در تاریخ اخیر منقرض شده اند ( صدها سال پیش یا کمتر ) .
... [مشاهده متن کامل]
در اواخر دوره پلیستوسن ( تقریباً ۱۳۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سال پیش ) ، تقریباً تمام جانوران بزرگ اوراسیا، استرالیا و آمریکای جنوبی/شمالی به سوی انقراض کاهش یافتند که به عنوان رویداد انقراض کواترنری از آن یاد می شود. با از بین رفتن علف خواران بزرگ و گونه های شکارچی، کنام های مهم برای کارکرد اکوسیستم خالی ماندند. به گفته تیم فلانری، زیست شناس، «از زمان انقراض جانوران بزرگ در ۱۳۰۰۰ سال پیش، این قاره دارای جانوران نامتعادل جدی بوده است. » به عنوان مثال، این بدان معناست که مدیران پارک های ملی در آمریکای شمالی ناچارند تا برای کنترل جمعیت سم داران به کشتار متوسل شوند.
پل اس. مارتین ( پایه گذار فرضیه کشتار بی رویه پلیستوسن ) بیان می کند که جوامع بوم شناختی کنونی در آمریکای شمالی در نبود کلان زیاگان به درستی عمل نمی کنند، زیرا بسیاری از گیاهان و جانوران بومی تحت تأثیر پستانداران بزرگ تکامل یافته اند.
• گوزن زرد، که در دوران باستان از آناتولی به بیشتر بخش های اروپا معرفی شده است.
• موفلون، برای اهداف شکار در این قاره از جمعیت جزیره های کرس و ساردینیا ( که به نوبه خود با مقدمه هایی از خاورمیانه در دوره نوسنگی منشأ می گیرد ) معرفی شد.
• گاو مشک، در سال ۱۹۷۶ به روسیه ( شبه جزیره تایمیر و جزیره ورانگل ) و اسکاندیناوی معرفی شد.
• گاومیش کوهان دار اروپایی که در اوایل سدهٔ بیستم در باغ وحش ها از انقراض نجات یافت و در چندین نقطه اروپای شرقی دوباره معرفی شد.
• اکراس سرتاس شمالی، منقرض شده در جنوب اروپا در دوران مدرن، پروژه های معرفی دوباره در اتریش و اسپانیا در حال انجام است.
• گاومیش آبی، در چندین منطقه از جمله دلتای دانوب ( در حوضه دانوب در اوایل دوره هولوسن وجود دارد و نماینده ای برای Bubalus murrensis مشابه که در طول دوره های گرم تر پلیستوسن در اروپای جنوبی گسترده بود؛ داخلی ) دوباره معرفی شد. جمعیت در ایتالیا و بالکان وجود دارد ) .
• مارموت آلپی، با موفقیت در سال ۱۹۴۸ در پیرنه، جایی که در پایان دوران پلیستوسن ناپدید شده بود، دوباره معرفی شد.
... [مشاهده متن کامل]
در اواخر دوره پلیستوسن ( تقریباً ۱۳۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سال پیش ) ، تقریباً تمام جانوران بزرگ اوراسیا، استرالیا و آمریکای جنوبی/شمالی به سوی انقراض کاهش یافتند که به عنوان رویداد انقراض کواترنری از آن یاد می شود. با از بین رفتن علف خواران بزرگ و گونه های شکارچی، کنام های مهم برای کارکرد اکوسیستم خالی ماندند. به گفته تیم فلانری، زیست شناس، «از زمان انقراض جانوران بزرگ در ۱۳۰۰۰ سال پیش، این قاره دارای جانوران نامتعادل جدی بوده است. » به عنوان مثال، این بدان معناست که مدیران پارک های ملی در آمریکای شمالی ناچارند تا برای کنترل جمعیت سم داران به کشتار متوسل شوند.
پل اس. مارتین ( پایه گذار فرضیه کشتار بی رویه پلیستوسن ) بیان می کند که جوامع بوم شناختی کنونی در آمریکای شمالی در نبود کلان زیاگان به درستی عمل نمی کنند، زیرا بسیاری از گیاهان و جانوران بومی تحت تأثیر پستانداران بزرگ تکامل یافته اند.
• گوزن زرد، که در دوران باستان از آناتولی به بیشتر بخش های اروپا معرفی شده است.
• موفلون، برای اهداف شکار در این قاره از جمعیت جزیره های کرس و ساردینیا ( که به نوبه خود با مقدمه هایی از خاورمیانه در دوره نوسنگی منشأ می گیرد ) معرفی شد.
• گاو مشک، در سال ۱۹۷۶ به روسیه ( شبه جزیره تایمیر و جزیره ورانگل ) و اسکاندیناوی معرفی شد.
• گاومیش کوهان دار اروپایی که در اوایل سدهٔ بیستم در باغ وحش ها از انقراض نجات یافت و در چندین نقطه اروپای شرقی دوباره معرفی شد.
• اکراس سرتاس شمالی، منقرض شده در جنوب اروپا در دوران مدرن، پروژه های معرفی دوباره در اتریش و اسپانیا در حال انجام است.
• گاومیش آبی، در چندین منطقه از جمله دلتای دانوب ( در حوضه دانوب در اوایل دوره هولوسن وجود دارد و نماینده ای برای Bubalus murrensis مشابه که در طول دوره های گرم تر پلیستوسن در اروپای جنوبی گسترده بود؛ داخلی ) دوباره معرفی شد. جمعیت در ایتالیا و بالکان وجود دارد ) .
• مارموت آلپی، با موفقیت در سال ۱۹۴۸ در پیرنه، جایی که در پایان دوران پلیستوسن ناپدید شده بود، دوباره معرفی شد.
