بازپس ماندن

لغت نامه دهخدا

بازپس ماندن. [ پ َ دَ ] ( مص مرکب ) عقب ماندن. دنبال ماندن. تأخر :
که چون شیرین ز خسرو بازپس ماند
دلش در بند و جانش در هوس ماند.

نظامی.

شتابنده تر و هم علوی خرام
ازو بازپس مانده هفتاد گام.

نظامی.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید