بازهم نمرات پایین ( روسی: Опять двойка ، با عنوان اصلی دوباره نمره D ) تابلویی از فیودور پاولوویچ رشتنیکوف است که در سال ۱۹۵۲ به وجود آمده است.
در نقاشی پسری را می بینیم که با نمرهٔ مردودِ D به خانه بازگشته است. پسر با کت چروکیده و دکمه های باز شده، شبیه یک بازنده به نظر می رسد. اسکیت های قدیمی که از داخل کیفش بیرون زده است، موهای بلوند ژولیده و گوش های قرمز و گلگونش که ناشی از اسکیت در هوای سرد است، اصلاً با چهرهٔ ناامید مصنوعی اش همخوانی ندارند. آهی می کشد و وانمود می کند که بخاطر مردود شدنش غمگین است. سگی که با خوشحالی از پسر استقبال می کند، خیلی به او علاقه دارد و انگار از پسر درخواست می کند: «بیا و با من بازی کن. »
مادر که سمت راست نشسته است، با دیدن چهرهٔ غمگین اما برافروخته از سرمای او، متوجه می شود که پسرش بیش از حد در خیابان بازی می کند و واقعاً نگران نمرات پایینش نیست. چهرهٔ مادر و حالت دست هایش نشان دهندهٔ درماندگی اوست که نمی داند چگونه بر روی پسر تنبلش تأثیر خوبی بگذارد. در کنار مادر، برادر کوچکتر سوار بر دوچرخه است که به برادر بزرگتر می خندد و خوب می داند چه خبر است.
خواهر بزرگتر که سر میز شام مشغول انجام تکالیفش است، می ایستد و به برادر شلخته اش نگاه می کند. حالت او، چرخش سرش و روسری قرمز روشن که معرف یک «پیشگام» کمونیست ( سازمان توده ای جوانان شوروی برای کودکان و نوجوانان ۹ تا ۱۵ سال ) است، همه گواهی می دهند که خواهر رفتار این بازنده را تأیید نمی کند. پنجرهٔ پشت سر او یک الگوی نورپردازی دوگانه ایجاد می کند و نماد آیندهٔ درخشان او است. واکنش شکنجه آمیز خانواده در تضاد کامل با شادی صمیمانهٔ حیوان است، که نشان دهندهٔ اغراق کردن در اهمیت نمرهٔ مدرسه است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر نقاشی پسری را می بینیم که با نمرهٔ مردودِ D به خانه بازگشته است. پسر با کت چروکیده و دکمه های باز شده، شبیه یک بازنده به نظر می رسد. اسکیت های قدیمی که از داخل کیفش بیرون زده است، موهای بلوند ژولیده و گوش های قرمز و گلگونش که ناشی از اسکیت در هوای سرد است، اصلاً با چهرهٔ ناامید مصنوعی اش همخوانی ندارند. آهی می کشد و وانمود می کند که بخاطر مردود شدنش غمگین است. سگی که با خوشحالی از پسر استقبال می کند، خیلی به او علاقه دارد و انگار از پسر درخواست می کند: «بیا و با من بازی کن. »
مادر که سمت راست نشسته است، با دیدن چهرهٔ غمگین اما برافروخته از سرمای او، متوجه می شود که پسرش بیش از حد در خیابان بازی می کند و واقعاً نگران نمرات پایینش نیست. چهرهٔ مادر و حالت دست هایش نشان دهندهٔ درماندگی اوست که نمی داند چگونه بر روی پسر تنبلش تأثیر خوبی بگذارد. در کنار مادر، برادر کوچکتر سوار بر دوچرخه است که به برادر بزرگتر می خندد و خوب می داند چه خبر است.
خواهر بزرگتر که سر میز شام مشغول انجام تکالیفش است، می ایستد و به برادر شلخته اش نگاه می کند. حالت او، چرخش سرش و روسری قرمز روشن که معرف یک «پیشگام» کمونیست ( سازمان توده ای جوانان شوروی برای کودکان و نوجوانان ۹ تا ۱۵ سال ) است، همه گواهی می دهند که خواهر رفتار این بازنده را تأیید نمی کند. پنجرهٔ پشت سر او یک الگوی نورپردازی دوگانه ایجاد می کند و نماد آیندهٔ درخشان او است. واکنش شکنجه آمیز خانواده در تضاد کامل با شادی صمیمانهٔ حیوان است، که نشان دهندهٔ اغراق کردن در اهمیت نمرهٔ مدرسه است.
wiki: بازهم نمرات پایین