بازنشستگی شاتل فضایی

بازنشستگی شاتل فضایی ( انگلیسی: Space Shuttle retirement ) بازنشستگی ناوگان شاتل فضایی ناسا در سال ۲۰۱۱ تحقق یافت. در این میان، فضاپیمای دیسکاوری اولین فضاپیما از ۳ فضاپیمای عملیاتی و فعال شاتل بود که پس از مأموریت اس تی اس - ۱۳۳ بازنشسته شد. این فضاپیما، آخرین مأموریت خود را در ۹ مارس ۲۰۱۱ به پایان رساند. فضاپیمای اندور همین پروسه را در قالب مأموریت اس تی اس - ۱۳۴ و در تاریخ ۱ ژوئن به انجام رساند و سرانجام، آخرین مأموریت شاتل فضایی در قالب پروژه اس تی اس - ۱۳۵ نیز با فرود فضاپیمای آتلانتیس در ۲۱ ژوییه تکمیل و متعاقب آن، برنامه شاتل های فضایی پس از ۳۰ سال بسته شد.
شاتل در سال ۱۹۷۲ به عنوان یک وسیلهٔ حمل ونقل فضایی به عموم مردم معرفی و ارائه گردید. از پروژه شاتل فضایی فارغ از مسائل و موارد کاربری دیگر، عمدتاً برای ساخت ایستگاه فضایی ایالات متحده در مدار نزدیک زمین و در اوایل دهه ۱۹۹۰ استفاده می گردید. عمر کاربری و عملیاتی شاتل فضایی با تغییرات بنیادی تا چندین مرتبه و تا سال ۲۰۱۱ تمدید شده بود. حوالی سال ۲۰۱۰ میلادی بود که پروژه بازنشستگی شاتل ها رسماً برنامه ریزی شد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] در عین حال، سخت افزار توسعه یافته و ماژول های مختلف و ارزشمند در رابطه با پروژه شاتل ها با پایان این برنامه و بازنشستگی، صرف اهداف مختلفی از جمله اهدا، عدم استفاده یا بازیافت و همین طور استفاده مجدد گردید که نمونه ای از این استفاده مجدد را می توان در یکی از ۳ ماژول راهبردی چند منظوره به نام لئوناردو و تبدیل کاربری آن به یک ماژول دائمی برای ایستگاه فضایی بین المللی مشاهده کرد. [ ۴]