بازغه

لغت نامه دهخدا

( بازغة ) بازغة. [ زِ غ َ ] ( ع ص ) مؤنث بازغ. رجوع به بازغ شود.
بازغه. [ زِ غ َ ] ( اِخ ) نام زنی است از نسل عاد که به هدایت یوسف علیه السلام به مرتبه معرفت رسید. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
بزغ (۲ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس