بازسانان ( نام علمی: Accipitriformes ) راسته ای از پرندگان در زیررده نوآروارگان است که شامل بیشتر پرندگان شکاری روزگرد همچون عقاب ها، باز ها ( قوش ها ) ، سنقرها، سارگپه ها، کورکورها و کرکس ها می شود و تقریباً مشابه طبقهٔ شکاریان زردچشم در منابع بازداری سنتی ایرانی است. این راسته ۲۶۶ گونهٔ زیستی را در بر می گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
این راسته به تازگی در طبقه بندی های زیست شناسی وارد شده است. در گذشته رایج بود که تمام پرندگان نامبرده را در راستهٔ شاهین سانان ( Falconiformes ) قرار دهند اما برخی تحلیل های ژنتیکی جدید نشان داده که شاهین ها ( شکاریان سیاه چشم در طبقه بندی بازداری سنتی ) به طوطی سانان و گنجشک سانان نزدیک ترند تا دیگر پرندگان شکاری. بر اساس این طبقه بندی های جدید تنها شاهین ها و کاراکاراها در راستهٔ شاهین سانان قرار می گیرند.
جایگاه تبارشناسی کرکس های جهان جدید محل اختلاف است و این خانواده گاهی در راسته ای مستقل و مخصوص به خود با نام لاشخورسانان ( Cathartiformes ) طبقه بندی می شوند. در گذشته نیز برخی زیست شناسان این پرندگان را در راسته لک لک سانان ( Ciconiiformes ) طبقه بندی می کردند.
بیشتر بازسانان، شکارچیان ماهر و فرصت طلبی هستند که از هر طعمه ای که بتوانند استفاده می کنند؛ اما تعدادی از آن ها برای شکار طعمه های خاصی سازگاری یافته اند. برای مثال عقاب ماهی گیر تقریباً فقط ماهی صید می کند. هما بیشتر خوراک خود را از طریق خوردن مغز استخوان تأمین می کند. عقاب هارپی شکارچی پستانداران درخت زی جنگل های آمازون شامل تنبل ها و میمون ها است. سنقرها و سارگپه ها نیز در شکار جوندگان کوچک مهارت دارند.
بسیاری از بازسانان بخشی از غذای خود را با تغذیه از مردار فاسدنشده تأمین می کنند، اما هیچ کدام به اندازه کرکس ها برای لاشه خواری تخصص نیافته اند. داشتن بدن بزرگ برای پرکردن چینه دان از حجم غذای زیاد، پاهای ضعیف تر برای شکار، مساحت بال بیشتر برای پرواز طولانی در آسمان و ساختارهای اجتماعی پیچیده در مقایسه با بقیه بازسانان نمونه هایی از تطبیق های فرگشتی کرکس ها برای موفقیت در این روش تغذیه ای هستند.
... [مشاهده متن کامل]
این راسته به تازگی در طبقه بندی های زیست شناسی وارد شده است. در گذشته رایج بود که تمام پرندگان نامبرده را در راستهٔ شاهین سانان ( Falconiformes ) قرار دهند اما برخی تحلیل های ژنتیکی جدید نشان داده که شاهین ها ( شکاریان سیاه چشم در طبقه بندی بازداری سنتی ) به طوطی سانان و گنجشک سانان نزدیک ترند تا دیگر پرندگان شکاری. بر اساس این طبقه بندی های جدید تنها شاهین ها و کاراکاراها در راستهٔ شاهین سانان قرار می گیرند.
جایگاه تبارشناسی کرکس های جهان جدید محل اختلاف است و این خانواده گاهی در راسته ای مستقل و مخصوص به خود با نام لاشخورسانان ( Cathartiformes ) طبقه بندی می شوند. در گذشته نیز برخی زیست شناسان این پرندگان را در راسته لک لک سانان ( Ciconiiformes ) طبقه بندی می کردند.
بیشتر بازسانان، شکارچیان ماهر و فرصت طلبی هستند که از هر طعمه ای که بتوانند استفاده می کنند؛ اما تعدادی از آن ها برای شکار طعمه های خاصی سازگاری یافته اند. برای مثال عقاب ماهی گیر تقریباً فقط ماهی صید می کند. هما بیشتر خوراک خود را از طریق خوردن مغز استخوان تأمین می کند. عقاب هارپی شکارچی پستانداران درخت زی جنگل های آمازون شامل تنبل ها و میمون ها است. سنقرها و سارگپه ها نیز در شکار جوندگان کوچک مهارت دارند.
بسیاری از بازسانان بخشی از غذای خود را با تغذیه از مردار فاسدنشده تأمین می کنند، اما هیچ کدام به اندازه کرکس ها برای لاشه خواری تخصص نیافته اند. داشتن بدن بزرگ برای پرکردن چینه دان از حجم غذای زیاد، پاهای ضعیف تر برای شکار، مساحت بال بیشتر برای پرواز طولانی در آسمان و ساختارهای اجتماعی پیچیده در مقایسه با بقیه بازسانان نمونه هایی از تطبیق های فرگشتی کرکس ها برای موفقیت در این روش تغذیه ای هستند.
