بازرگانی داخلی و بین المللی ( صادرات و واردات ) ؛ از الزامات اصلی رشد و توسعه اقتصادی کشورها است. در واقع کشورها برای رسیدن به نظم اقتصادی باید مقدمات تعامل بازرگانی با کشورهای دیگر را جدی بگیرند که مشخصاً ایران به دلیل تحریم و در نتیجه محدودیت های بین المللی، برای داد و ستد تجاری، مانع های عدیده ای را تحمل می کند. بازرگانی کشورها ارتباط مستقیمی با نوع سیاست ورزی در سیاست خارجی نظام سیاسی حاکم دارد. بر همین اساس باید اذعان داشت که به نظر نمی رسد که مانع های حضور جدی کشور ایران در بازرگانی بین المللی به این زودی برچیده شوند. به دلیل تحریم ایران، کشورهایی که از آن نفت می خرند، به نوعی با سوءاستفاده در کنار اینکه تخفیف هایی بالایی طلب می کنند؛ «تهاتر» را هم تحمیل می کنند؛ لذا می توان گفت که سیاست خارجی هزینه های گزاف را به اقتصاد ایران وارد می کند.
... [مشاهده متن کامل]
از دورهٔ اشکانی و با گشایش راه ابریشم، روابط سیاسی، هرچند کمرنگ اما به شکل رسمی میان چین و ایران شکل گرفت و خصوصاً باعث رونق در امر تجارت زمینی گردید. بازرگانان ایرانی کنترل تجارت دریایی اقیانوس هند را در دست داشتند و کشتی های تجاری با خدمهٔ فارسی زبان تا دریاهای جنوبی چین پیش می رفتند و احتمالاً در بنادر ناشناسی در هندوچین پهلو می گرفتند. در دوران اسلامی، پارچه و پوشاک از مناطق شمالی و شرقی ایران، ابریشم و تولیدات ابریشمی و فرش از سمرقند و مرو و نیشابور؛ پنبه از ری و یزد؛ پوست و چرم از همدان و خوارزم؛ صابون در بلخ و عطر از آذربایجان و فارس؛ چوب از جنگل های مازندران و مواد معدنی و نوشادر و نفت خام از باکو صادر می شد. در عصر صفوی صادرات قالی از ایران به بازارهای اروپایی رونق ویژه ای داشته است و قالی های بافت ایران در این دوره توجه و استقبال اروپاییان بوده است. در صد سال اخیر وضعیت بازرگانی خارجی و تحولات آن به طور غیر مستقیم بیانگر تحولات اقتصادی در این دوره بوده و این تحولات نیز شدیداً متأثر از اوضاع سیاسی، تحولات اجتماعی، گسترش ارتباطات سیاسی و اقتصادی با کشورهای صنعتی و افزایش سهم نفت در اقتصاد کشور بوده است.
برآوردها نشان می دهد که در سال ۱۴۰۱ نه تنها تراز تجاری ایران برای چهارمین سال متوالی منفی مانده، بلکه سنگین ترین تراز منفی را در این بازه زمانی به خود اختصاص داده است. تراز تجاری در سال۱۴۰۰ منفی ۴ میلیارد دلار برآورد شده بود که نه تنها از این میزان در سال بعد کم نشد بلکه با افزایشی محسوس در سال ۱۴۰۱ به منفی ۶٫۵ میلیارد دلار رسید.
... [مشاهده متن کامل]
از دورهٔ اشکانی و با گشایش راه ابریشم، روابط سیاسی، هرچند کمرنگ اما به شکل رسمی میان چین و ایران شکل گرفت و خصوصاً باعث رونق در امر تجارت زمینی گردید. بازرگانان ایرانی کنترل تجارت دریایی اقیانوس هند را در دست داشتند و کشتی های تجاری با خدمهٔ فارسی زبان تا دریاهای جنوبی چین پیش می رفتند و احتمالاً در بنادر ناشناسی در هندوچین پهلو می گرفتند. در دوران اسلامی، پارچه و پوشاک از مناطق شمالی و شرقی ایران، ابریشم و تولیدات ابریشمی و فرش از سمرقند و مرو و نیشابور؛ پنبه از ری و یزد؛ پوست و چرم از همدان و خوارزم؛ صابون در بلخ و عطر از آذربایجان و فارس؛ چوب از جنگل های مازندران و مواد معدنی و نوشادر و نفت خام از باکو صادر می شد. در عصر صفوی صادرات قالی از ایران به بازارهای اروپایی رونق ویژه ای داشته است و قالی های بافت ایران در این دوره توجه و استقبال اروپاییان بوده است. در صد سال اخیر وضعیت بازرگانی خارجی و تحولات آن به طور غیر مستقیم بیانگر تحولات اقتصادی در این دوره بوده و این تحولات نیز شدیداً متأثر از اوضاع سیاسی، تحولات اجتماعی، گسترش ارتباطات سیاسی و اقتصادی با کشورهای صنعتی و افزایش سهم نفت در اقتصاد کشور بوده است.
برآوردها نشان می دهد که در سال ۱۴۰۱ نه تنها تراز تجاری ایران برای چهارمین سال متوالی منفی مانده، بلکه سنگین ترین تراز منفی را در این بازه زمانی به خود اختصاص داده است. تراز تجاری در سال۱۴۰۰ منفی ۴ میلیارد دلار برآورد شده بود که نه تنها از این میزان در سال بعد کم نشد بلکه با افزایشی محسوس در سال ۱۴۰۱ به منفی ۶٫۵ میلیارد دلار رسید.
