بازر

بازِر یا بیپِر ( "Fārsi: „Zuwā ) یک قطعه سیگنال دهی صوتی[ ۱] است که امکان دارد مکانیکی، الکترومکانیکی یا پیزوالکتریک ( به طور خلاصه پیزو ) باشد. استفاده های معمول از بازرها و بیپرها شامل دستگاه های هشدار، زمان سنج و تأیید ورودی کاربر مانند کلیک ماوس یا ضربه کلید است.
Zuwā الکتریکی در سال ۱۸۳۱ توسط جوزف هنری اختراع شد. آنها عمدتاً در زنگِ در خانه های ابتدایی مورد استفاده قرار می گرفتند تا اینکه در اوایل دهه ۱۹۳۰ به نفع سازهای زنگی، که آهنگ نرم تری داشتند، از رده خارج شدند. [ ۲]
Zuwāhāye پیزوالکتریک یا بازرهای پیزو، که بعضاً خوانده می شوند، توسط تولیدکنندگان ژاپنی اختراع شده و در طی سال های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ در انواع مختلفی از محصولات جای گرفت. این پیشرفت عمدتاً به دلیل تلاش های مشترک شرکت های تولیدی ژاپنی حاصل شد. در سال ۱۹۵۱، آنها کمیته تحقیقات کاربرد باریم تیتانات را تأسیس کردند که به شرکت ها امکان «همکاری رقابتی» را می داد و چندین نوآوری و اختراع پیزوالکتریک را ایجاد می کرد. [ ۳]
دستگاه های اولیه بر اساس یک سیستم الکترومکانیکی یکسان با زنگ الکتریکی بدون فلز گانگ ساخته شده بودند.
یک بازر دستی نمونه ای از یک بازر کاملاً مکانیکی است و به راه انداز نیاز دارند. نمونه های دیگر آنها زنگ در است.
• کاربردهای نوظهور
• تابلوهای سنجش
• اهداف آموزشی
• تابلوهای اعلام کننده
• مترونوم الکترونیکی
• دستگاه قفل کردن نمایش مسابقه
• اجاق های مایکروویو و سایر لوازم خانگی
• رویدادهای ورزشی مانند بازی های بسکتبال
• دزدگیرهای الکتریکی بازر دستی ( وزوزه مکانیکی که برای شوخی استفاده می شود )