بازداشت دسته جمعی ژاپنیها در آمریکا، به جابه جا کردن اجباری و بازداشت دسته جمعی بین ۱۱۰۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰۰ نفر مردم دارای اصل و نسب ژاپنی بود که در ساحل اقیانوس آرام آمریکا زندگی می کردند. شصت و دو درصد بازداشت شدگان شهروند ایالات متحده آمریکا بودند. این اقدامات به دستور رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا فرانکلین دلانو روزولت مدت کوتاهی پس از حمله امپراتوری ژاپن به پرل هاربر صورت گرفتند.
... [مشاهده متن کامل]
بازداشت دسته جمعی آمریکایی های ژاپنی در سرتاسر آمریکا به گونه ای نابرابر اجرا شد. آمریکایی های ژاپنی که در ساحل غربی آمریکا زندگی می کردند، همگی بازداشت شدند و در حالی که در هاوایی که آمریکایی های ژاپنی بیش از ۱۵۰۰۰۰ نفر، برابر با یک سوم جمعیت منطقه را تشکیل می دادند، تا ۱۸۰۰ آمریکایی ژاپنی دستگیر شدند. باور بر این است که بازداشت اجباری بیش از ریسک امنیتی ژاپنی آمریکایی ها، ناشی از نژادپرستی بوده باشد چرا که کسانی که بیش از ۱/۱۶ شان ژاپنی نبود، و نوباوگان یتیمی «با یک چکه خون ژاپنی» هم ممکن بود در اردوگاه های بازداشت اجباری جای بگیرند.
روزولت با امضای فرمان اجرایی ۹۰۶۶, به تاریخ ۱۹ فوریه ۱۹۴۲ , که به فرماندهان نظامی منطقه ای اجازه می داد «نواحی نظامی» تعیین کنند که «هر یا همه اشخاص را بتوان از آن ها بیرون نگاه داشت» مجوز اخراج و بازداشت جمعی را صادر کرد. این قدرت به این منظور مورد استفاده قرار گرفت که همه مردم دارای اصل و نسب ژاپنی از تمام ساحل غربی، از جمله همه کالیفرنیا و بیشتر اورگان، واشینگتن و آریزونا، به جز کسانی که در اردوگاه های حکومت باشند، بیرون نگه داشته شوند. در حدود ۵۰۰۰ ژاپنی داوطلبانه پیش از مارس ۱۹۴۲ به بیرون از ناحیه ممنوع نقل مکان کردند، و در حدود ۵۵۰۰ نفر از رهبران جامعه که پس از حمله پرل هاربر دستگیر شده بودند از قبل زندانی بودند. ولی، اکثریت در حدود ۱۳۰۰۰۰ ژاپنی آمریکایی ساکن در سرزمین اصلی ایالات متحده در بهار ۱۹۴۲ به زور از خانه هایشان در ساحل غربی جابه جا شدند.
اداره آمار آمریکا با فراهم آوری اطلاعات محرمانه محلات در خصوص ژاپنی آمریکایی ها با تلاش ها در جهت بازداشت اجباری همکاری کرد. این اداره دهه ها نقش خود را انکار کرد، ولی این مسئله نهایتاً در سال ۲۰۰۷ مستندسازی شد. در ۱۹۴۴, دیوان عالی ایالات متحده آمریکا با حکم خود علیه تقاضای استیناف فرد کورماتسو در خصوص نقض یک حکم جابه جاسازی اجباری، بر انطباق جابه جا کردن اجباری با قانون اساسی صحه گذاشت. دیوان تصمیم خود را به اعتبار دستورهای جابه سازی محدود کرد و از ورود به مسئله زندانی کردن شهروندان آمریکا بدون طی رویه عادلانه قضایی خودداری کرد.
... [مشاهده متن کامل]
بازداشت دسته جمعی آمریکایی های ژاپنی در سرتاسر آمریکا به گونه ای نابرابر اجرا شد. آمریکایی های ژاپنی که در ساحل غربی آمریکا زندگی می کردند، همگی بازداشت شدند و در حالی که در هاوایی که آمریکایی های ژاپنی بیش از ۱۵۰۰۰۰ نفر، برابر با یک سوم جمعیت منطقه را تشکیل می دادند، تا ۱۸۰۰ آمریکایی ژاپنی دستگیر شدند. باور بر این است که بازداشت اجباری بیش از ریسک امنیتی ژاپنی آمریکایی ها، ناشی از نژادپرستی بوده باشد چرا که کسانی که بیش از ۱/۱۶ شان ژاپنی نبود، و نوباوگان یتیمی «با یک چکه خون ژاپنی» هم ممکن بود در اردوگاه های بازداشت اجباری جای بگیرند.
روزولت با امضای فرمان اجرایی ۹۰۶۶, به تاریخ ۱۹ فوریه ۱۹۴۲ , که به فرماندهان نظامی منطقه ای اجازه می داد «نواحی نظامی» تعیین کنند که «هر یا همه اشخاص را بتوان از آن ها بیرون نگاه داشت» مجوز اخراج و بازداشت جمعی را صادر کرد. این قدرت به این منظور مورد استفاده قرار گرفت که همه مردم دارای اصل و نسب ژاپنی از تمام ساحل غربی، از جمله همه کالیفرنیا و بیشتر اورگان، واشینگتن و آریزونا، به جز کسانی که در اردوگاه های حکومت باشند، بیرون نگه داشته شوند. در حدود ۵۰۰۰ ژاپنی داوطلبانه پیش از مارس ۱۹۴۲ به بیرون از ناحیه ممنوع نقل مکان کردند، و در حدود ۵۵۰۰ نفر از رهبران جامعه که پس از حمله پرل هاربر دستگیر شده بودند از قبل زندانی بودند. ولی، اکثریت در حدود ۱۳۰۰۰۰ ژاپنی آمریکایی ساکن در سرزمین اصلی ایالات متحده در بهار ۱۹۴۲ به زور از خانه هایشان در ساحل غربی جابه جا شدند.
اداره آمار آمریکا با فراهم آوری اطلاعات محرمانه محلات در خصوص ژاپنی آمریکایی ها با تلاش ها در جهت بازداشت اجباری همکاری کرد. این اداره دهه ها نقش خود را انکار کرد، ولی این مسئله نهایتاً در سال ۲۰۰۷ مستندسازی شد. در ۱۹۴۴, دیوان عالی ایالات متحده آمریکا با حکم خود علیه تقاضای استیناف فرد کورماتسو در خصوص نقض یک حکم جابه جاسازی اجباری، بر انطباق جابه جا کردن اجباری با قانون اساسی صحه گذاشت. دیوان تصمیم خود را به اعتبار دستورهای جابه سازی محدود کرد و از ورود به مسئله زندانی کردن شهروندان آمریکا بدون طی رویه عادلانه قضایی خودداری کرد.
