بازدارنده نورامینیداز

بازدارنده نورآمینیداز. بازدارنده های نورآمینیداز ( انگلیسی: Neuraminidase inhibitors ) یا به اختصار «NAIs»، گروهی از داروها هستند که جلوی عملکرد آنزیم نورآمینیداز را می گیرند. این داروها بیشتر به عنوان داروی های ضد ویروس استفاده می شوند، چرا که جلوی عملکرد نورآمینیداز را در ویروس ها می گیرند و از جوانه زنی آن از سلول میزبان، جلوگیری می کنند. اسلتامیویر ( تامی فلو ) که یک پیش دارو است، زانامیویر ( رِلنزا ) ، لانینامیویر ( ایناویر ) و پرامیویر جزء این دسته از داروها طبقه بندی می شوند. بر خلاف داروهای بازدارندهٔ M2 که فقط علیه ویروس آنفلوانزای A کارایی دارند، بازدارنده های نورآمینیداز هم علیه ویروس آنفلوانزای A و هم علیه ویروس آنفلوانزای B مؤثرند. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] در اروپا و آمریکا، اُسلتامیویر و زانامیویر برای درمان آنفلوانزای A و B تأیید شده اند. پرامیویر با قدرت بیشتری به آنزیم یاد شده متصل می شود و فعالیت آنرا به مدت طولانی تری نسبت به دو داروی قبلی مهار می کند. [ ۵] لانینامیویر هم به آهستگی در سلول های مجاری تنفسی رها می شود و در نتیجه، خواص ضد ویروس آن ماندگاری بیشتری دارد. مکانیسم اثرِ طولانی مدت لانینامیویر با پرامیویر متفاوت است. [ ۶]
میزان اثربخشی این داروها در سال های اخیر مورد بحث بوده است. [ ۷] [ ۸] [ ۹] اما پس از همه گیری جهانی ویروس آنفلوانزای A زیرگروه H1N1 در سال ۲۰۰۹ میلادی، تأثیر مثبت درمانِ زودهنگام با این داروها، در کاستن موارد جدی بیماری و مرگ ناشی از آن در چندین کشور مختلف گزارش شد. [ ۱۰] [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳]
در کشورهایی که درمان آنفلوانزا در سطحِ ملی و کشوری توسط این داروها انجام می شود، آمارها حاکی از کاهش مرگ ومیر موارد علامت دار بیماری آنفلوانزا بوده است؛ چرا که درمان های زودهنگام همگانی توسط بازدارنده های نورآمینیداز انجام شده است. [ ۱۴] با آنکه در این کشورها، به طور فراگیر و گسترده ای از اسلتامیویر استفاده می شود، اما هیچگونه گزارشی مبنی بر شیوع بیماری و ویروس آنفلوانزای مقاوم به اُسلتامیویر وجود نداشته است. [ ۱۴] مرکز کنترل و پیشگیری بیماری در ایالات متحده آمریکا همچنان توصیه می کند که داروی اُسلتامیویر به گروه های پُرخطر و سالمندان تجویز شود. این توصیه شامل افراد کم خطری که ظرف ۴۸ ساعت نخست آغاز علائم مراجعه می کنند، نیز می شود. [ ۱۵]