بازارگه

لغت نامه دهخدا

بازارگه. [ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) مخفف بازارگاه. میدان دادوستد. میدان معامله :
پرستنده و دایه ٔبی شمار
ز بازارگه تا در شهریار.
فردوسی.
ببازارگه بسته آئین براه
ز دروازه تاپیش درگاه شاه.
فردوسی.
و رجوع به بازارگاه شود.

واژه نامه بختیاریکا

( بازارگَه ) بازار گاه؛ بازارچه؛ بازار

پیشنهاد کاربران

بپرس