باز گونه

لغت نامه دهخدا

بازگونه. [ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) معکوس. ( شعوری ). مقلوب. مایل به تحت. ( ناظم الاطباء ). بر وزن و معنی واژگونه. باشگونه. ( آنندراج ). برعکس. برخلاف میل و رضا :
بازگونه است جمله کار جهان
تا بحدی که ماورای حدست.
بدرالدین چاچی ( از آنندراج ).
|| منحوس. ( ناظم الاطباء ). شوم. نحس. ( فرهنگ شعوری ).
بازگونه دشمنانش را ز بیم کلک تو
موی گردد بازگونه بر بدن دندان مار.
فرخی ( از فرهنگ شعوری ).
|| بازگونه شدن ؛ انعکاس. استحاله.

فرهنگ فارسی

( صفت ) سرنگون وارون .

پیشنهاد کاربران

واژگونه
برعکس
وارونه
جابجا
در جهان بازگونه زین بسیست
در نظرشان گوهری کم از خسیست
✏ �مولانا�

بپرس