باریک برگ

لغت نامه دهخدا

باریک برگ. [ ب َ ] ( اِ مرکب ) بید . گونه ای از بید که در دره چالوس و ساحل رود کرج و کوه دنا در شیراز و جبال کوه گیلویه دیده شده است. ( گااوبا ).

فرهنگ فارسی

گونه از بید

فرهنگستان زبان و ادب

{grass, narrow-leaved plant} [کشاورزی- علوم باغبانی] ویژگی گیاهان تک لپه ای از تیرۀ گندمیان که برگ های باریک با رگبرگ های موازی و ساقه های توخالی یا توپر دارند

پیشنهاد کاربران

بپرس