باریوس دِ چامورو، ویولِتا (ح ۱۹۳۹)(Barrios de Chamorro, Violeta)
بانوی روزنامه نگار و سیاستمدار اهل نیکاراگوئه، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ رئیس جمهور آن کشور. با پشتیبانی ایالات متحد، در ۱۹۸۹ نامزد اتحاد ملی مخالفانشد و به عرصۀ مبارزات انتخابات ریاست جمهوری پیوست و در فوریۀ ۱۹۹۰ دانیل اورتگا ساوِدرارا شکست داد، و بدین ترتیب دورۀ حکومت ساندینیستاها و یک دهه جنگ با کنتراها (مخالفان مسلح حکومت ساندینیستی) پایان یافت. فعالیت سیاسی چامورو در ۱۹۷۸ با قتل همسرش، پدرو خواکین چامورو(۱۹۲۴ـ۱۹۷۸)، به دستور رژیم دیکتاتوری دست راستی، آغاز شد. او سردبیر تلاشگر روزنامۀلاپرنسابود و در مقام کاتولیکی مؤمن و محافظه کار، مدیریت این روزنامه را به دست گرفت و به سرنگونی رژیم سوموزادر ۱۹۷۹ یاری رساند. چامورو همچنین از اعضای حکومت بازسازی ملیبود که از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۰ با رهبری ساندینیستا ها تشکیل شد، اما با سرکوبگری رژیم مارکسیستی روبه رو شد. در سپتامبر ۱۹۸۹، از سوی اتحاد ملی مخالفان که ائتلافی متشکل از چهارده حزب بود، نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد. در انتخابات ۱۹۹۰، اتحاد ملی مخالفان ۵۱ کرسی از ۹۲ کرسی مجلس ملی را از آن خود کرد، اما جبهۀ آزادی بخش ساندینیستاهمچنان بزرگ ترین حزب کشور بود و با همراهی عناصر ارتجاعی موجود در درون ائتلاف حامی چامورو جلوی اجرای سیاست های او را گرفت. سال های نخست دورۀ ریاست جمهوری او با افزایش بیکاری، اعتصابات، و زد و خورد مستمر در کوهستان ها میان شورشیان کنترا و شبه نظامیان ساندینیستا (به رغم انحلال رسمی کنتراها در ژوئن ۱۹۹۰) همراه بود. در ۱۹۹۴، توافق صلحی با شورشیان به عمل آمد و ارتش از نو تشکیل شد.
بانوی روزنامه نگار و سیاستمدار اهل نیکاراگوئه، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۶ رئیس جمهور آن کشور. با پشتیبانی ایالات متحد، در ۱۹۸۹ نامزد اتحاد ملی مخالفانشد و به عرصۀ مبارزات انتخابات ریاست جمهوری پیوست و در فوریۀ ۱۹۹۰ دانیل اورتگا ساوِدرارا شکست داد، و بدین ترتیب دورۀ حکومت ساندینیستاها و یک دهه جنگ با کنتراها (مخالفان مسلح حکومت ساندینیستی) پایان یافت. فعالیت سیاسی چامورو در ۱۹۷۸ با قتل همسرش، پدرو خواکین چامورو(۱۹۲۴ـ۱۹۷۸)، به دستور رژیم دیکتاتوری دست راستی، آغاز شد. او سردبیر تلاشگر روزنامۀلاپرنسابود و در مقام کاتولیکی مؤمن و محافظه کار، مدیریت این روزنامه را به دست گرفت و به سرنگونی رژیم سوموزادر ۱۹۷۹ یاری رساند. چامورو همچنین از اعضای حکومت بازسازی ملیبود که از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۰ با رهبری ساندینیستا ها تشکیل شد، اما با سرکوبگری رژیم مارکسیستی روبه رو شد. در سپتامبر ۱۹۸۹، از سوی اتحاد ملی مخالفان که ائتلافی متشکل از چهارده حزب بود، نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد. در انتخابات ۱۹۹۰، اتحاد ملی مخالفان ۵۱ کرسی از ۹۲ کرسی مجلس ملی را از آن خود کرد، اما جبهۀ آزادی بخش ساندینیستاهمچنان بزرگ ترین حزب کشور بود و با همراهی عناصر ارتجاعی موجود در درون ائتلاف حامی چامورو جلوی اجرای سیاست های او را گرفت. سال های نخست دورۀ ریاست جمهوری او با افزایش بیکاری، اعتصابات، و زد و خورد مستمر در کوهستان ها میان شورشیان کنترا و شبه نظامیان ساندینیستا (به رغم انحلال رسمی کنتراها در ژوئن ۱۹۹۰) همراه بود. در ۱۹۹۴، توافق صلحی با شورشیان به عمل آمد و ارتش از نو تشکیل شد.
wikijoo: باریوس_د_چامورو،_ویولتا_(ح_۱۹۳۹)