باریس سس. [ س ِ ] ( اِخ ) یکی از هفت تن که برای از میان برداشتن بردیای دروغی ( سپنت دات مغ ) با هم هم سوگند شدند و در کار خود نیز توفیق یافتند و وی را برداشتند و داریوش را بتخت بنشاندند. ( ایران باستان ج 1 ص 531 ).
