بارکو لچه

بارکو لچه یک فرم هنری و معماری است که بین پایان قرن شانزدهم و نیمه اول قرن هجدهم به ویژه در لچه و بقیه سالنتو توسعه یافت و به دلیل تزئینات شیک آن که مشخصه پوشش ساختمان ها است، قابل تشخیص است. این سبک، تحت تأثیر پلاترزک اسپانیایی، از اواسط قرن هفدهم به لطف کار معماران محلی مانند جوزپه زیمبالو ( ۱۶۱۷ - ۱۷۱۰ ) و جوزپه سینو ( ۱۶۴۴ - ۱۷۲۲ ) در سالنتو گسترش یافت.
در طول قرن هفدهم با تسلط اسپانیایی ها، هنر شکل های جدیدی به خود گرفت و شکل کلاسیک باستانی را کنار گذاشت. سبک جدید برای غافلگیری و تحریک تخیل و فانتزی در نظر گرفته شده بود. [ ۱] [ ۲]
اهمیت باروک لچه و باروک در گالیپولی با این واقعیت نشان می دهد که در «فهرست های آزمایشی» یونسکو گنجانده شده است، در حالی که انتظار می رود شهرهای سالنتو به بخشی از «میراث بشریت» تبدیل شوند.