بارویرْ سِواک ( به ارمنی: Պարույր Սևակ ) ( زادهٔ ۲۶ ژانویه ۱۹۲۴ - درگذشته ۱۷ ژوئن ۱۹۷۱ ) یک شاعر و چهرهٔ سیاسی ارمنستان است.
بارویر قازاریان ( به ارمنی: Պարույր Ղազարյան ) متخلص به بارویر سِواگ شاعر، ادیب و فعال ادبی در ۲۶ ژانویه سال ۱۹۲۴ در خانواده ای روستایی در روستای سووِداشن، استان آرارات ارمنستان متولد شد.
خانوادهٔ وی حدود یک قرن پیش از آن از ناحیهٔ خوی به ارمنستان کوچ کرده بودند و بارویر سواگ پس از رافی، داستان نویس قرن نوزدهم و یقیشه چارنتس، شاعر انقلابی سال های ۱۹۳۰–۱۹۲۰، که خود از قربانیان تصفیه های استالینی محسوب می شود، سومین نویسندهٔ بزرگ ارمنی است که اصل و نسب وی به ایران و ارمنیان ساکن در این سرزمین می رسد. ارتباط بارویر سواگ با ایران تنها به اصل و نسب وی باز نمی گردد. او که فارغ التحصیل «مؤسسهٔ ادبیات گورکی» در مسکو و نیز از استادان این مؤسسه بود، پایان نامهٔ دکتری خود را دربارهٔ زندگی و آثار سایات نوا، ترانه سرای ارمنی قرن هجدهم، که ارتباط بی واسطه اش با شعر عاشقانهٔ فارسی واقعیتی انکار ناپذیر است، نوشته است.
در سال های ۵۱–۱۹۴۶ با نشریه «آوانگارد» و روزنامه ادبی و بخش ادبی «انجمن روابط فرهنگی با جماعت ارمنیان پراکنده» همکاری کرد. از سال ۱۹۶۳ عهده دار مسئولیت های کارشناس ارشد علمی انستیتوی ادبی آکادمی علوم ارمنستان بود. در سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۱ دبیر هیئت رئیسه انجمن نویسندگان ارمنستان بود. در سال ۱۹۶۷ به عضویت شورای عالی ارمنستان برگزیده شد.
اولین مجموعهٔ شعر بارویر سواگ، «جاودانگان چنین می فرمایند» در ۱۹۴۸ چندان مورد توجه قرار نگرفت، اگر چه برخی از منتقدان نشانه هایی از قریحه را در وی مشاهده کرده بودند. منظومه های بعدی «دوستی آشتی ناپذیر» در ۱۹۵۳، «جادهٔ عشق» در ۱۹۵۴ و «همچنان با تو» در ۱۹۵۷ نیز از این نظر که به مضامینی چون روابط شخصی و عاشقانه می پرداختند از دیدگاه جامعه گرایی رسمی چندان مطلوب نبودند و دردسرهایی برای شاعر به وجود آوردند اما انتشار منظومهٔ بلند «ناقوس خاموشی ناپذیر»، در ۱۹۵۹ به یکباره بارویر سواگ را به شاعری ملی مبدل ساخت و شعر او در تهران و بیروت نیز تجدید چاپ شد.
علت استقبال عام ارمنیان از این کتاب بیشتر از ارزش های ادبی به موضوع آن مربوط می شود. شاعر در این منظومه با تکیه بر زندگی کومیتاس وارداپت، موسیقی دان بزرگ ارمنی، به وقایع جنگ جهانی اول و نسل کشی ارمنی ها می پردازد و در واقع، سکوت چندین دهه را در مورد موضوعی ممنوعه درهم می شکند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبارویر قازاریان ( به ارمنی: Պարույր Ղազարյան ) متخلص به بارویر سِواگ شاعر، ادیب و فعال ادبی در ۲۶ ژانویه سال ۱۹۲۴ در خانواده ای روستایی در روستای سووِداشن، استان آرارات ارمنستان متولد شد.
خانوادهٔ وی حدود یک قرن پیش از آن از ناحیهٔ خوی به ارمنستان کوچ کرده بودند و بارویر سواگ پس از رافی، داستان نویس قرن نوزدهم و یقیشه چارنتس، شاعر انقلابی سال های ۱۹۳۰–۱۹۲۰، که خود از قربانیان تصفیه های استالینی محسوب می شود، سومین نویسندهٔ بزرگ ارمنی است که اصل و نسب وی به ایران و ارمنیان ساکن در این سرزمین می رسد. ارتباط بارویر سواگ با ایران تنها به اصل و نسب وی باز نمی گردد. او که فارغ التحصیل «مؤسسهٔ ادبیات گورکی» در مسکو و نیز از استادان این مؤسسه بود، پایان نامهٔ دکتری خود را دربارهٔ زندگی و آثار سایات نوا، ترانه سرای ارمنی قرن هجدهم، که ارتباط بی واسطه اش با شعر عاشقانهٔ فارسی واقعیتی انکار ناپذیر است، نوشته است.
در سال های ۵۱–۱۹۴۶ با نشریه «آوانگارد» و روزنامه ادبی و بخش ادبی «انجمن روابط فرهنگی با جماعت ارمنیان پراکنده» همکاری کرد. از سال ۱۹۶۳ عهده دار مسئولیت های کارشناس ارشد علمی انستیتوی ادبی آکادمی علوم ارمنستان بود. در سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۱ دبیر هیئت رئیسه انجمن نویسندگان ارمنستان بود. در سال ۱۹۶۷ به عضویت شورای عالی ارمنستان برگزیده شد.
اولین مجموعهٔ شعر بارویر سواگ، «جاودانگان چنین می فرمایند» در ۱۹۴۸ چندان مورد توجه قرار نگرفت، اگر چه برخی از منتقدان نشانه هایی از قریحه را در وی مشاهده کرده بودند. منظومه های بعدی «دوستی آشتی ناپذیر» در ۱۹۵۳، «جادهٔ عشق» در ۱۹۵۴ و «همچنان با تو» در ۱۹۵۷ نیز از این نظر که به مضامینی چون روابط شخصی و عاشقانه می پرداختند از دیدگاه جامعه گرایی رسمی چندان مطلوب نبودند و دردسرهایی برای شاعر به وجود آوردند اما انتشار منظومهٔ بلند «ناقوس خاموشی ناپذیر»، در ۱۹۵۹ به یکباره بارویر سواگ را به شاعری ملی مبدل ساخت و شعر او در تهران و بیروت نیز تجدید چاپ شد.
علت استقبال عام ارمنیان از این کتاب بیشتر از ارزش های ادبی به موضوع آن مربوط می شود. شاعر در این منظومه با تکیه بر زندگی کومیتاس وارداپت، موسیقی دان بزرگ ارمنی، به وقایع جنگ جهانی اول و نسل کشی ارمنی ها می پردازد و در واقع، سکوت چندین دهه را در مورد موضوعی ممنوعه درهم می شکند.
wiki: بارویر سواگ