باروو
لغت نامه دهخدا
باروو. [ رُ ] ( اِخ ) جان. سیاح و جغرافیدان بنام انگلیسی است که بسال 1764 م. در نزدیکی اول ورستن متولد شد و در سال 1848 در لندن درگذشت. وی نخستین سفیر انگلیس در چین بود و بهمراهی لردماکارتنه بکاپ رفت و در سال 1804 بعنوان منشی دوم دریا بیگی منصوب شد و تاسال 1845 در آن شغل بماند. وی یکی از پایه گذاران مؤسسه جغرافیایی لندن میباشد و تألیفات بسیاری در جغرافیا دارد. و رجوع به قاموس الاعلام ترکی ج 2 شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید