بارون آواک ( بارناوا ) ( به ارمنی: Պարոն Աւագ ) یکی از محله های مرکزی شهر تبریز است که بین محله های اهراب، لیل آباد و میارمیار و در محدودهٔ منطقهٔ ۴ واقع شده است. این محله پس از دورهٔ ناصرالدین شاه به سکونتگاه اصلی مردم ارمنی تبریز تبدیل شده و جایگزین محلهٔ ارمنستان داخلی گردیده است.
... [مشاهده متن کامل]
بانی این محله، ریش سفید ارمنی این شهر، «بارون آواک» بوده که در دورهٔ ناصرالدین شاه، یکی از برج و باروهای هشت گانهٔ تبریز را که پس از زمین لرزهٔ سال ۱۷۸۰ میلادی ساخته شده بود، تخریب نموده و در محل آن، ارمنی های طبقهٔ متوسط و فقیر این شهر و مهاجران ارمنی که از سایر شهرها و روستاهای آذربایجان به تبریز آمده بودند را سکونت داد.
در گذشته، ارامنهٔ تبریز در محلهٔ ارمنستان داخلی ( در شمال بارون آواک و در داخل باروی قدیمی شهر ) سکونت داشتند و بارون آواک در جنوب این محله و در خارج از محدودهٔ قدیمی شهر ایجاد گردید.
کلیسای سرکیس مقدس، مدرسهٔ «تامارا تومانیانس» که مختص دانش آموزان ارمنی بود ( تأسیس: ۱۸۹۶ ) و «دبیرستان اسدی» که توسط یکی از ثروت مندترین ارمنی های ساکن تبریز به نام «ساهاکیان» بنا شد، از جملهٔ مراکزی بودند که پس از احداث محلهٔ بارون آواک در این منطقه ساخته شدند.
کوچه های پطروس خان، غزل، کلیسا و یخچال، از قدیمی ترین معابر و گذرگاه های محلهٔ بارون آواک به شمار می روند. یادمان مجاهدان ارمنی در محوطهٔ کلیسای سرکیس مقدس قرار گرفته است. این کلیسا پس از ایجاد در سال ۱۸۲۱ میلادی، به علت فرسودگی بنا در سال ۱۸۴۵ میلادی نیز بازسازی شده است.
به سال ۱۳۹۰ خورشیدی و به دنبال دستور و پیگیری های پیاپی علیرضا نوین شهردار وقت شهر تبریز برای پهن تر شدن کوچه بارون آواک، گذر دیرینهٔ بارناوا ( بارون آواک ) زیر و رو شد و بسیاری از ابنیه های تاریخی و قدیمی این گذر تاریخی شهر ویران گردید. امروزه در میان آن همه بنای تخریب شده در حاشیهٔ گذر بارون آواک، تنها یک بنای سنگک پزی در گوشه ای از آن گذر تاریخی بجای مانده است. با این همه بیم آن می رود در سالیان آتی ساختمان قدیمی آن سنگک پزی که قدمت بیش از یک قرنی دارد نیز در راستای تعریض خیابان بارون آواک تخریب گردد.
محلهٔ بارون آواک، ۳ کلیسا شامل کلیسای سرکیس مقدس ( در کوچهٔ کلیسا ) ، کلیسای مسیحی آدونتیست ( در ضلع غربی خیابان شریعتی جنوبی ) و کلیسای انجیلی ( در ضلع جنوبی خیابان والمان ) را در خوی جای داده است.
... [مشاهده متن کامل]
بانی این محله، ریش سفید ارمنی این شهر، «بارون آواک» بوده که در دورهٔ ناصرالدین شاه، یکی از برج و باروهای هشت گانهٔ تبریز را که پس از زمین لرزهٔ سال ۱۷۸۰ میلادی ساخته شده بود، تخریب نموده و در محل آن، ارمنی های طبقهٔ متوسط و فقیر این شهر و مهاجران ارمنی که از سایر شهرها و روستاهای آذربایجان به تبریز آمده بودند را سکونت داد.
در گذشته، ارامنهٔ تبریز در محلهٔ ارمنستان داخلی ( در شمال بارون آواک و در داخل باروی قدیمی شهر ) سکونت داشتند و بارون آواک در جنوب این محله و در خارج از محدودهٔ قدیمی شهر ایجاد گردید.
کلیسای سرکیس مقدس، مدرسهٔ «تامارا تومانیانس» که مختص دانش آموزان ارمنی بود ( تأسیس: ۱۸۹۶ ) و «دبیرستان اسدی» که توسط یکی از ثروت مندترین ارمنی های ساکن تبریز به نام «ساهاکیان» بنا شد، از جملهٔ مراکزی بودند که پس از احداث محلهٔ بارون آواک در این منطقه ساخته شدند.
کوچه های پطروس خان، غزل، کلیسا و یخچال، از قدیمی ترین معابر و گذرگاه های محلهٔ بارون آواک به شمار می روند. یادمان مجاهدان ارمنی در محوطهٔ کلیسای سرکیس مقدس قرار گرفته است. این کلیسا پس از ایجاد در سال ۱۸۲۱ میلادی، به علت فرسودگی بنا در سال ۱۸۴۵ میلادی نیز بازسازی شده است.
به سال ۱۳۹۰ خورشیدی و به دنبال دستور و پیگیری های پیاپی علیرضا نوین شهردار وقت شهر تبریز برای پهن تر شدن کوچه بارون آواک، گذر دیرینهٔ بارناوا ( بارون آواک ) زیر و رو شد و بسیاری از ابنیه های تاریخی و قدیمی این گذر تاریخی شهر ویران گردید. امروزه در میان آن همه بنای تخریب شده در حاشیهٔ گذر بارون آواک، تنها یک بنای سنگک پزی در گوشه ای از آن گذر تاریخی بجای مانده است. با این همه بیم آن می رود در سالیان آتی ساختمان قدیمی آن سنگک پزی که قدمت بیش از یک قرنی دارد نیز در راستای تعریض خیابان بارون آواک تخریب گردد.
محلهٔ بارون آواک، ۳ کلیسا شامل کلیسای سرکیس مقدس ( در کوچهٔ کلیسا ) ، کلیسای مسیحی آدونتیست ( در ضلع غربی خیابان شریعتی جنوبی ) و کلیسای انجیلی ( در ضلع جنوبی خیابان والمان ) را در خوی جای داده است.
