بارهنگ

محتویات [نهفتن]
۱ ترکیبات شیمیایی
۲ خواص درمانی
۳ محل رویش
۴ منابع
۵ پیوند به بیرون =
ترکیبات شیمیایی [ویرایش]
دانه بارهنگ دارای چربی، صمغ، موسیلاژ، ترکیبات گلوکزیدی است.
خواص درمانی [ویرایش]
بارهنگ به همراه قدومه و به دانه مخلوطی درست می کنند که به عنوان نرم کننده سینه و برطرف کننده سرفه وخارش های گلو مصرف سنتی دارد. خواص درمانی ریشه، برگ و دانه این گیاه اثر نرم کننده دارد و از آن ها به عنوان تصفیه کننده خون، آرام کننده ناراحتی های آسم مرطوب، اسهال های ساده و ورم مخاط دهان استفاده می شود. جوشاندهٌ دانه بارهنگ در رفع بیماری های التهابی کلیه و مثانه موثر است. اگر برگ تازه بارهنگ به مدت چند ساعت در آب جوشیده قرار بگیرد، سپس قطعات آن بر روی زخم های باز قرار گیرد، نه تنها زخم ها را از خطر آلودگی حفظ می کند، بلکه سرعت بهبود را باعث می شود. جوشاندهٌ ریشه گیاه همراه با عسل، اگر به صورت غرغره مصرف شود، ورم حلق را از بین می برد. برگ تازه و له شدهٌ بارهنگ اگر در محل گزیدگی زنبور عسل و پشه مالش داده شود درد را تسکین می دهد. میزان مصرف جوشانده ۵۰ تا ۱۰۰ گرم ریشه یا برگ بارهنگ در یک لیتر آب به مقدار سه فنجان در روز مجاز است. این گیاه در جاهای مختلفی می روید و انواع مختلفی دارد. معمولاً از دانه های این گیاه استفاده می شود. از این گیاه برای ناراحتیهای تنفسی استفاده می شود و یکی از گیاه های لعاب دار و دارای ماده سافورین است. دانه های آن را در آب خیس می کنند. این گیاه عوارض جانبی ندارد. از برگ این گیاه به وفور استفاده می شود و برگ آن خاصیت ضد عفونی کننده دارد و همچنین دانه این گیاه هم خاصیت ضد عفونی کننده و خلط آوری خوبی برای دستگاه تنفسی دارد.
محل رویش [ویرایش]
گیاه بارهنگ در منطقه وسیعی از دو قاره اروپا و آسیا و همچنین شمال آفریقا و آمریکای شمالی می روید. در ایران تقریباً در تمام نقاط می روید.
منابع [ویرایش]
مجله محیط سبز شماره ۳۷
پیوند به بیرون = [ویرایش]
مرجع متافیزیک ایران
[نمایش]
ن • ب • و
گیاهان دارویی و ادویه جات
در ویکی انبار پرونده هایی دربارهٔ بارهنگ موجود است.
رده ها: بارهنگیانگیاهان داروییگیاهان در اروپاگیاهان علفیگیاهان و گرده افشانیگیاهان طبی
همچنین
بارهنگ یا بارتنگ که در کتاب های طب سنتی قدیم از آن به نام لسان الحمل ( زبان گوسفند ) یاد شده است، گیاهی است علفی، چندساله، بدون ساقه، به ارتفاع 10 تا 70 سانتی متر با برگ های پهن و گسترده و دمبرگ های بلند که دارای خواص چشمگیری است.
پهنک برگ گیاه بارهنگ شبیه زبان گوسفند است، 3 تا 7 رگبرگ طولی مشخص دارد و گل آذین آن به صورت خوشه ی باریک و کشیده ای است که در انتهای پایک بلند و بدون انشعاب خود قرار دارد.
این گل آذین در هنگام رسیدن، دارای بذرهای فراوان و انبوهی است، تخم بارهنگ عبارت از دانه های ریز قهوه ای تیره متمایل به سیاه است و چنانچه در آب قرار گیرد، لایه ی رویی آن با ایجاد لعاب، تورم آن را سبب می شود.

بارهنگی که در طب سنتی بیشتر از آن استفاده می کنند، گیاه Plantago major یا لسان الحمل کبیر است، گیاه Plantago lanceolata نیز که آن را به اسامی بارهنگ سرنیزه ای ( بارهنگ کاردی ) یا لسان الحمل صغیر می نامند، خواص مشابهی دارد و آن را نیز مورد استفاده قرار می دهند.
گیاه بارهنگ معمولاً به صورت علف هرز در مکان های مرطوب مانند حاشیه ی جوی های آب، مزارع، باغ ها، باغچه ها و فضاهای سبز شهری و خانگی می روید و به راحتی در دسترس انسان قرار دارد.
در ترکیبات شیمیایی گیاه بارهنگ، گلیکوزیدی به نام اوکوبین و موادی همچون پلانتاژین و ساپونین وجود دارد همچنین در تخم بارهنگ، مقدار زیادی مواد گلوتینی، اسید پلانتئونولیک، اسید سوکسینیک، آدنین، کولین، اکوبین و هولوزید پلانتئوز وجود دارد و نیز تخم بارهنگ حدود 10 درصد مواد روغنی دارد، روغن بارهنگ زردرنگ است و بویی مطبوع و طعمی شبیه روغن گردو دارد.
طبق آنچه در منابع مختلف ازجمله ذخیره ی خوارزمشاهی، صیدنه ابوریحان بیرونی، قانون ابوعلی سینا، الابینه عن حقایق الادویه ابومنصور هروی و تحفه حکیم مۆمن در خصوص خواص و کاربردهای این گیاه آمده است، باید گفت طبع بارهنگ، سرد و خشک در درجه ی دوم است همه ی بخش های گیاه بارهنگ شامل برگ و ریشه و دانه ی آن، مصارف دارویی دارد؛ اما، برگ و ریشه آن را بیشتر به صورت استعمال خارجی و تخم بارهنگ را بیشتر به صورت مصارف داخلی استفاده می کنند.
بارهنگ، اثر قابض و نرم کنندگی دارد و به عنوان تب بر، تصفیه کننده ی خون، آرام کننده و رافع تحریکات مجاری تنفسی و ادراری مطرح است همچنین بارهنگ در رفع ناراحتی های آسم آمفیزم، اسهال های ساده و صفراوی، خون ریزی های دستگاه گوارش، ورم مخاط دهان، درد دندان و حتی درد گوش، مۆثر است.
برگ های تازه ی بارهنگ، خواص ضدباکتریایی قوی دارد؛ به همین جهت، برای التیام زخم ها، جراحت ها و سطوح ملتهب و آزرده ی بدن مورد استفاده قرار می گیرد. مالیدن له شده ی برگ تاز . . .