بارما
لغت نامه دهخدا
بارما. [رِم ْ ما ] ( اِخ ) کوهی است میان موصل و تکریت که مانند کمربندی زمین را در بر گرفته است. ( از قاموس الاعلام ترکی ج 2 ). کوهی است میان تکریت و موصل و این همان کوهی است که بنام جبل حُمرَین نیز معروف است و می پندارند بر گرد گیتی محیط است. ابوزید گوید: کوه بارمارا دجله در نزدیکی سن میشکافد و سن در جانب شرقی دجله است و بنابراین دجله در دو کناره آن جریان می یابد و در آن چشمه هایی است که دارای قیر و نفت باشند. کوه بارما از وسط جزیره ، قسمت نزدیک مغرب و مشرق ، امتداد می یابد تا سرانجام به کرمان می پیوندد و در آنجا بنام ماسبذان خوانده میشود. ( از معجم البلدان ج 2 ).
دانشنامه عمومی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید