[ویکی نور] «بارع بن دباس یا بارع دباس، ابوعبدالله حسین بن محمد»، نحوی، شاعر و مقری اوائل قرن پنجم هجری می باشد که در صفر 443ق / ژوئن 1051م، دیده به جهان گشود.
کلمه دباس (شیره فروش و دوشاب گیر) همراه نام وی، اندکی غریب می نماید و معلوم نیست این پیشه بر چه کسی اطلاق می شده است؛ چنان که برخی آن را همچون «بغدادی» و «بدری» لقب دوم وی دانسته اند.
وی در بدریه، یکی از محله های شرقی بغداد ساکن بود؛ به همین سبب، چنان که گفته شد، او را بدری و بغدادی نیز نامیده اند.
بارع از خانواده ای صاحب نام بود و در سلسله نسب وی نام کسانی چون قاسم بن عبید الله (258 - 291ق)، عبید الله بن سلیمان (226 - 288ق) و سلیمان بن وهب (د 272ق) به چشم می خورد که هرکدام، از بزرگان شعر و ادب و از دولت مردان عباسی بوده اند. به جز اینها، از ابن فاخر، برادر وی نیز که نحوی و شاعر بزرگی بود، می توان یاد کرد.
وی نخست قرآن را به چند قرائت نزد کسانی چون ابوبکر ابن خیاط و ابوعلی ابن بنا خواند و از دانشمندانی چون ابن مبارک حربی، قاضی ابویعلی ابن فراء و ابن مسلمه ابوجعفر محمد بن احمد حدیث روایت کرد.
بارع پیوسته در بغداد می زیست، اما سفرهایی نیز به حجاز و شیزر کرد.
کلمه دباس (شیره فروش و دوشاب گیر) همراه نام وی، اندکی غریب می نماید و معلوم نیست این پیشه بر چه کسی اطلاق می شده است؛ چنان که برخی آن را همچون «بغدادی» و «بدری» لقب دوم وی دانسته اند.
وی در بدریه، یکی از محله های شرقی بغداد ساکن بود؛ به همین سبب، چنان که گفته شد، او را بدری و بغدادی نیز نامیده اند.
بارع از خانواده ای صاحب نام بود و در سلسله نسب وی نام کسانی چون قاسم بن عبید الله (258 - 291ق)، عبید الله بن سلیمان (226 - 288ق) و سلیمان بن وهب (د 272ق) به چشم می خورد که هرکدام، از بزرگان شعر و ادب و از دولت مردان عباسی بوده اند. به جز اینها، از ابن فاخر، برادر وی نیز که نحوی و شاعر بزرگی بود، می توان یاد کرد.
وی نخست قرآن را به چند قرائت نزد کسانی چون ابوبکر ابن خیاط و ابوعلی ابن بنا خواند و از دانشمندانی چون ابن مبارک حربی، قاضی ابویعلی ابن فراء و ابن مسلمه ابوجعفر محمد بن احمد حدیث روایت کرد.
بارع پیوسته در بغداد می زیست، اما سفرهایی نیز به حجاز و شیزر کرد.
wikinoor: بارع،_حسین_بن_محمد