بارع بن دباس

[ویکی فقه] بارِع ِ بْن ِ دَبّاس ، یا بارع دباس ، ابوعبدالله حسین بن محمد ( صفر ۴۴۳-۵۲۴/ژوئن ۱۰۵۱-۱۱۳۰)، نحوی ، شاعر و مقری می باشد.
کلمه دباس (شیره فروش و دوشاب گیر) همراه نام وی ، اندکی غریب می نماید و معلوم نیست این پیشه بر چه کسی اطلاق می شده است ؛ چنانکه برخی آن را همچون «بغدادی » و «بدری » لقب دوم وی دانسته اند. وی در بدریه یکی از محله های شرقی بغداد ساکن بود، به همین سبب ، چنانکه گفته شد، او را بدری و بغدادی نیز نامیده اند.
نسب
بارع از خانواده ای صاحب نام بود و در سلسله نسب وی نام کسانی چون قاسم بن عبیدالله (۲۵۸-۲۹۱ق )، عبیدالله بن سلیمان (۲۲۶- ۲۸۸ق ) و سلیمان بن وهب (د ۲۷۲ق ) به چشم می خورد که هر کدام از بزرگان شعر و ادب و از دولتمردان عباسی بوده اند. بجز این ها از ابن فاخر (ه م )، برادر وی نیز که نحوی و شاعر بزرگی بود، می توان یاد کرد.
مشایخ
وی نخست قرآن را به چند قرائت نزد کسانی چون ابوبکر ابن خیاط و ابوعلی ابن بنا خواند و از دانشمندانی چون ابن مبارک حربی ، قاضی ابویعلی ابن فراء و ابن مسلمه ابوجعفر محمد بن احمد حدیث روایت کرد.
ممدوحان
...