بارجان
لغت نامه دهخدا
بارجان. ( اِخ ) کوهی است بکرمان و شهرکهای کفتر و دهک بر این کوه است. ( حدود العالم ) : امیر جلال الدین سالار بلند که در کوه بارجان بودعصیان نموده بود. ( المضاف الی بدایع الازمان ص 49 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید