باران مصنوعی

دانشنامه آزاد فارسی

باران مصنوعی (artificial percipitation)
بارش باران از ابرهای غیر باران زا، با مداخلۀ بشر در طبیعت به کمک روش های علمی و استفاده از وسایل غیر طبیعی. در طبیعت دو فراگرد عامل بارندگی شناخته شده است: تبخیر قطرات آن موجود در ابر در دمای زیر صفر و تشکیل بلورهای یخ، که پس از نزول به لایه های گرم تر هوا ذوب شده و به صورت قطره های آب (باران) فرو می ریزند؛ و چسبیدن قطرات ریز به یکدیگر و تشکیل قطره های درشت، که با سرعت و شتاب بیشتر بر زمین می بارند. ابرهایی که رطوبت کافی و ارتفاع مناسب نداشته باشند، باران زا نیستند و در بسیاری از مناطق دنیا باران به اندازۀ کافی نمی بارد. از ربع آخر قرن بیستم مطالعات و تحقیقات گسترده ای برای بارور کردن این گونه ابرها انجام گرفته، اما هنوز موفقیت کامل حاصل نشده است. برای بارور کردن ابرها باید از پاشیدن مواد شیمیایی خاص به وسیلۀ هواپیما یا بالون بر روی این گونه ابرها استفاده کرد. این مواد با ایجاد دمای پائین سبب انجماد و تجمع ذرات رطوبت در ابر و تشکیل قطرات آب و ریزش باران می شوند.

پیشنهاد کاربران

بپرس