باران زده. [ زَ دَ / دِ] ( ن مف مرکب ) باران دیده. میرحسن دهلوی : با رخ خوی کرده بر بام آمدی چون گل نوخاسته باران زده.( ازآنندراج )و رجوع به دِمزن شود.
