باران باریدن

لغت نامه دهخدا

باران باریدن.[ دَ ] ( مص مرکب ) نزول باران. فرود آمدن باران. باریدن باران. فروریختن باران. باران آمدن :
عجب که بیخ محبت نمیدهد بارم
که بر وی اینهمه باران شوق میبارم.
سعدی ( طیبات ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) باران آمدن

واژه نامه بختیاریکا

دَر وَندِن؛ دَر ریدِن

پیشنهاد کاربران

بپرس