باران اداب و مراسم طلب

دانشنامه آزاد فارسی

باران آداب و مراسم طلب. باران، آداب و مراسم طلب
باران، آداب و مراسم طلب نوعی جادوگری سفید در ایران. آداب و مراسم طلب باران به دو روش فردی و گروهی انجام می گیرد. در نواحی مختلف ایران، باورها و آدابی که در طلب باران به صورت فردی انجام می گیرد متفاوت است، مثلاً شستن سر الاغ (زنجان)، سوزاندن استخوان های گردآمده از گورستان، یا واژگون کردن سه پایة زیر دیگ، یا چسباندن خمیر بر پشت گوسفند (کرمانشاه)، سوارشدن بر تکه ای چوب به عنوان اسب (لرستان)، سوزندان جمجمة الاغ (خراسان)، نوشتن نام ۴۰ کچل بر استخوان جمجمة الاغ یا گاو یا اسب یا شتری و در آب نهادن آن تا بارش باران (ترکمن صحرا) و در آب نهادن منبرِ مسجد یا درِ امامباره یا جلد قرآن یا مُهر نماز تا بارش باران (مازندران و گیلان). آداب و اعمال هریک از گونه های جمعی طلب باران نیز، با شیوه های مختلف، به رنگ بومی هر منطقه، اجرا می شود: ۱. نماز و دعای باران. در این رسم، پس از خواندن دو رکعت نماز در نزدیک ترین مصلا، گوسفند یا گاوی قربانی و میان مستمندان پخش می کنند؛ ۲. طلب باران با اشیا و ابزاری چون چَمْچَهْ گَلین، چَمْچَه بالِخ، زنبیل، «عَلَم»، تابوت و قاشق؛ ۳. به کارگیری از انسان، مانند مراسم شُله شُله؛ ۴. به کارگیری حیوانات یا صورت شبیه سازی شدة آن ها، مانند نمایش های مربوط به کوسه؛ ۵. آداب و اعمال اکیداً جادویی، مانند چهل کَچلان، هفت کَچلان، یا سوزاندن سُم الاغ؛ ۶. جنگ زرگری، مانند آنچه در ایلام گاروا خوانده می شود. در افواه، ترانه های عامیانة زیادی در طلب باران به زبان آورده می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس