باراله

لغت نامه دهخدا

باراله. [ اِ لاه ] ( اِ مرکب ) خدا. یزدان. اﷲ. پروردگار. رجوع به بار شود.

پیشنهاد کاربران

سلام این کلمه اولین بار در کتاب مقدس در کتاب دانیال نبی آمده که به معنی پسر خدا می باشد در زبان آرامی" بار" به معنی پسر و "اله یا الاخ "به معنی خداوند است و این اسم می تونه از دعا کردن مسیحیان شنیده شده باشد از آنجایی که زبان ایران باستان نیز آرامی بوده ،
...
[مشاهده متن کامل]

اما این حقیقت را کمتر کسی می دونه !
که در واقعه ما ایرانیان همه به عیسی مسیح به عنوان پسر و همذات با خدا در روح ایمان داریم اما جسم ما با دروغ پرشده
کتاب مقدس ، کتاب دانیال ، باب ٣ آیه ٢٥
לְבַר־אֱלָהִין