بار کای

دانشنامه آزاد فارسی

بار، کای (۱۸۹۶ـ۱۹۷۰)(Bar, Kaj)
خاورشناس دانمارکی. در رشتۀ مهندسی مکانیک درس خواند. برای فهم متون کهن ریاضی، زبان های یونانی و لاتین را نیز آموخت و از این طریق به زبان شناسی و مطالعات ایرانی روی آورد. در ۱۹۲۵ تحصیل در رشتۀ زبان شناسی را به پایان رساند. مدتی نزد آندرآس و کریستن سن فقه اللغه خواند. استادیار زبان شناسی کلاسیک در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۳۵) و استاد کرسی ایران شناسی در دانشگاه کپنهاگ (۱۹۴۵ـ۱۹۶۷) بود و پس از بازنشستگی (۱۹۶۷) نیز برخی از لهجه های قدیمی ایتالیایی و زبان لیتوانیایی را در دانشگاه کپنهاگ تدریس می کرد. رئیس مؤسسۀ ایران شناسی و عضو پژوهشگاه پادشاهی دانمارک و نیز رئیس انجمن بین المللی خاورشناسان بوده است. با زبان های اوستایی، فارسی باستان، ختنی، خوارزمی، پهلوی، فارسی میانه، سانسکریت، پالی، عربی، عبری، لاتینی، یونانی و نیز لهجه های گوناگون این زبان ها آشنا بود. تحقیقات فراوانی در زمینۀ آیین زردشت، زبان های کردی، بلوچی، پشتو و آسی انجام داده است. از آثارش: فهرست دست نوشته های اوستایی و پهلوی کتابخانۀ دانشگاه هافنین (کپنهاگ، ۱۹۳۷) همکاری در تألیف یادداشت هایی دربارۀ گویش های محلی ایران (برلین، ۱۹۳۹) مقدمه ای بر دستور زبان گویش های کولیان (کپنهاگ، ۱۹۴۵) شرق و غرب (۱۹۴۵) اوستا، به زبان دانمارکی (کپنهاگ، ۱۹۵۴) دربارۀ هزار و یک شب (۱۹۶۱) دستور زبان لاتینی (به زبان دانمارکی).

پیشنهاد کاربران

بپرس