بار و بند. [ رُ ب َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) مصالح هر چیز چون رشته برای تسبیح و دوال و امثال آن برای شمشیر. ملاطغرا در قسمیه گوید : بتسبیح شبنم که بی باروبند زگردش بود تا سحر بهره مند. و در محاوره بند و بار هم گویند. ( آنندراج ). || منسوب و متعلق به هر چیزی. ( ناظم الاطباء ).
