بار فکندن

لغت نامه دهخدا

بار فکندن. [ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بار افکندن. بار نهادن. بار بر زمین گذاشتن :
چون بار من ای سفله فکندی ز خر خویش
اندر خر تو چون که نگویم که چه بار است.
ناصرخسرو.
رجوع به بار و بار افکندن شود.

فرهنگ فارسی

بار نهادن بار بر زمین نهادن

پیشنهاد کاربران

بپرس