( بادیه آشام ) بادیه آشام. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) نوشنده ساتگین. آشامنده بادیه شراب. در شعری که صاحب آنندراج آورده شاعر صنعت ایهام بکار برده و معنی بیابان را نیز در نظر گرفته است. صاحب آنندراج آرد: از عالم دوزخ آشام است. نورالدین ظهوری گوید : کعبه را تشنه تری نیست ظهوری از من شاهد من قدم بادیه آشام من است.
