بادیلوفالن. ( اِ ) بلغت اندلسی عینیه گویند و آن نباتی است بی ساق و برگش شبیه به برگ لبلاب کوچک و در شعب برگش ثمری شبیه بدبق و بارطوبتی بسیار چسبنده و مزغب و تندبوی و بر جامه و سایر اشیاء میچسبد. گرم و محلل و مقطع و مجفف قوی و تخم و برگش مدر بول و اکثار او مدر خون و یک مثقال اوبا شراب جهت سپرز و ضیق النفس و ضماد ثمر کوبیده اوبر اعضاء مانع قشعریره تبها و بحدی مجفف منی است که چون سی وهفت روز تناول نمایند قطع نسل کند و طلای اومحلل مواد بلغمی و سوداویست. ( تحفه حکیم مؤمن ).
