بادگن. [ گ ُ ] ( اِ مرکب ) بمعنی باد گند یعنی باد فتق است. ( شعوری ج 1 ورق 180. و برای این معنی شعر مخدوشی شاهد آورده است ). و رجوع به باد فتق و باد گند شود.
