بادگاه

لغت نامه دهخدا

بادگاه. ( اِ مرکب ) بیت الخلا و طهارت جای را گویند. ( آنندراج ). مستراح و کنارآب. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

طهارت جای را گویند

پیشنهاد کاربران

این واژه در گویش اهالی روستای حصار شهرستان تربت حیدریه به مراسمی اشاره دارد که در ایام عید برگزار می شد و مردم در یک مکان دور هم جمع شده و به تفریح می پرداختند. معنی آن نیز از عمل تاب خوردن ( باد خوردن ) گرفته شده است که یکی از تفریحات آن مراسم محسوب می شد.
افق
باد گاه درگویش یزدی یعنی شَقیقَه

بپرس