بادکلاهی

لغت نامه دهخدا

بادکلاهی. [ ک ُ ] ( حامص مرکب ) صفت بادکلاه :
بس کز آتش سری و بادکلاهی فلک
بر سر خاک ز خون لعل قبائید همه.
خاقانی ( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس