باده پیمای

لغت نامه دهخدا

باده پیمای. [ دَ / دِ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) باده خوار. شرابخوار. ( آنندراج ) :
من از رنگ صلاح آن دم بخون دل بشستم دست
که چشم باده پیمایش صلا بر هوشیاران زد.
حافظ.
رجوع به باده پیما شود. || یک قسم ناخوشی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( باده پیما ی ) ( اسم ) شرابخوار میخوار .

پیشنهاد کاربران

بپرس