باده ٔ شیراز

لغت نامه دهخدا

باده شیراز. [ دَ / دِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) باده شیرازی. بمعنی شرابی که در شیراز اندازند. مخلص کاشی گوید:
غربت افتاد چو دلخواه وطن میگردد
باده را شیشه شیراز کند شیرازی.
ملا مقیما گوید :
پیاله نوش که خواهد شکست بر جنت
خمار باده شیرازت از شراب طهور.
محسن تأثیر یزدی گوید :
حسن و عشق و عاشق و معشوق هم شهری خوش است
باده شیراز باید شیشه شیراز را.
( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس