باده زدن. [ دَ / دِ زَ دَ ] ( مص مرکب ) باده خوردن. می خوردن. می زدن. و رجوع به آنندراج شود. باقر کاشی گوید : ما ز روز ازل از عشق و جنون دم زده ایم باده عشق ز پیمانه آدم زده ایم. میرزا معز فطرت گوید : دگر کجا زده ای باده ای قیامت حسن که کرده محشر گلها بهشت رنگ ترا.