بادفت

لغت نامه دهخدا

بادفت. [ دَ ] ( اِ ) درخت معطر خوشبوئی. ( ناظم الاطباء ). درختی است که به وزش باد عطر خوب از آن متصاعد میشود. ( شعوری ) :
پر از کوه و بیشه جزیری فراخ
جزیری همه عود و بادفت شاخ.
اسدی ( از شعوری ).

پیشنهاد کاربران

بپرس