بادغرا

لغت نامه دهخدا

بادغرا. [ غ َ ] ( اِ مرکب ) جائی که درو باد گذرد و مقامی که در آن باد از هر جانبی برسد و آن عمارتی است مخصوص. ( آنندراج ). رجوع به بادرس ، بادغد،بادغر، بادغرد، بادغس ، بادغن ، بادغند، بادگی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس