بادسخا

لغت نامه دهخدا

بادسخا. [ س َ ] ( ص مرکب ) مردم صاحب همت و کریم طبع. ( برهان ) ( آنندراج ) ( هفت قلزم ) ( ناظم الاطباء ). آزاده. ( دِمزن ). || ( اِ مرکب ) عالم و دنیا. ( ناظم الاطباء ) ( دِمزن ). کنایه از دنیا باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( هفت قلزم ).

پیشنهاد کاربران

بپرس