بادزنه

لغت نامه دهخدا

بادزنه. [ زَ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) بادزن را گویند و بعربی مِروحه خوانند. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). بادزن و بادبیزن باشد :
بادزنه دست بدست همه
وز دم او باد بدست همه.
امیرخسرو ( از جهانگیری ) ( از آنندراج ).
بادبیزن باشد. ( از شرفنامه منیری ). رجوع به شعوری ج 1ورق 190، و بادبزن و بادبیزن و بادزن شود. || سوارخ کوچک تنور.

فرهنگ فارسی

باد زن را گویند

پیشنهاد کاربران

بپرس