بادرفتار

لغت نامه دهخدا

بادرفتار. [ رَ ] ( ص مرکب ) اسبی که مثل باد تیز رود. ( آنندراج ). کسی که تند و بسرعت چون باد رود یا دود :
چنین گویند کاسب بادرفتار
سقط شد زیر آن گنج گهربار.
نظامی.
گوری برخاست ، براق سیرت ، برق صورت ، بادرفتار. ( سندبادنامه ص 252 ).
من آن بادرفتار گردون شتاب
زبهر شما دوش کردم کباب.
سعدی ( بوستان ).

فرهنگ فارسی

اسبی که مانند باد تیزرو باشد

فرهنگ عمید

۱. تندرفتار، تیزرو.
۲. (اسم ) اسب تندرو.

پیشنهاد کاربران

مانند باد سریع
صفتی برای اسبان تیز رو
. . . . و اسبهای ازمیر که مهم ترین شهرهای منطقه آناتولی است به زیبایی و تیزگامی و باد رفتاری در سراسر گیتی شهره است. . .
سفرنامه شاردن

بپرس