بادانگیز

لغت نامه دهخدا

بادانگیز. [ اَ] ( نف مرکب ) چیزهای نفاخ. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ): داروئی بادانگیز؛ مولدالریاح. مقابل بادشکن و بادکش ، بمعنی کاسرالریاح ، هر چیز که در معده تولید نفخ کند:و فقاع و... بادانگیز باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ). پیاز گرم و ترب بادانگیز بود. ( ذخیره خوارزمشاهی ). || پراکنده کننده. انتشاردهنده :
بشاعری چو کنم بوق هجو بادانگیز
مرا چه ماده خر مغ چه نرّخر ترسا.
سوزنی.
|| غرورآور. تکبرآور :
سخنهای فسون آمیز گفتن
حکایتهای بادانگیز گفتن.
نظامی.
بادانگیز. [ اَ ] ( اِ مرکب ) نام گلی است که هرگاه مزارعان خواهند که غله را از کاه جداکنند و باد نباشد آن گل را بدست مالند و برگ آنرا بر هوا پاشند باد بهم رسد. ( برهان ). رجوع به آنندراج و انجمن آرا و شعوری و جهانگیری و فرهنگ نظام و ناظم الاطباء شود. || زعفران. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - باد کرده پرباد : ( بشاعری چو کنم بوق هجو باد انگیز مرا چه ماده خر مغ چه نرخر ترسا. ) ( سوزنی ) ۲ - نام گلی است که گویند هر گاه مزارعان خواهند که غله را از کاه جدا کنند و باد نباشد آن گل را بدست مالند و برگ آنرا بر هوا پاشند بادبهم رسد. ۳ - زعفران

فرهنگ معین

( اَ ) (اِفا. ) غرورآور، تکبرآور.

فرهنگ عمید

۱. انگیزانندۀ باد، آنچه سبب وزش باد می شود، بادآور.
۲. هرچیز که در معده تولید نفخ می کند.
۳. بادکرده، پرباد.
۴. (اسم ) گُلی که به عقیدۀ بعضی هرگاه آن را به دست بمالند و در هوا بپاشند سبب وزش باد می شود.
۵. (اسم ) زعفران.

واژه نامه بختیاریکا

ضربه ای که باعث گیجی شود؛ سردرد مزمن

پیشنهاد کاربران

بپرس