لغت نامه دهخدا
باد یمانی. [ دِ ی َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) باد منسوب به یمن. ریح یمانیه. یعنی بادی که از جانب یمن آید چنانکه حضرت رسالت پناه صلی اﷲ علیه و آله و سلم فرمود: انی وجدت نفس الرحمن من الیمن ؛ یعنی بدرستی که یافتم نفس رحمان را در یمن ، بعضی گویند مراد از آن خواجه اویس قرنی است و بعضی گویند همین باد یمانی مراد است و آن بادی لطیف است و بعضی باد بهار مراد دارند. || در اصطلاح سالکان ، عبارت ازنفس روحانی است ، زیرا که روح طرف راست است و در شرح مخزن میگوید باد بهار اوست. ( آنندراج ) :
باد یمانی بسهیل نسیم
ساخته کیمخت زمین را ادیم.نظامی.
سنگ و گل را کند از یمن نظر لعل و عقیق
هرکه قدر نفس باد یمانی دانست.حافظ.
و رجوع به باد شود. 