باد پرور

لغت نامه دهخدا

بادپرور. [ پ َرْ وَ ] ( نف مرکب ) پرورنده باد. موزون کننده باد ( نفس )، و آن صفت نی باشد :
مار زبان بریده نگر نای روز عید
سوراخ مار در شکم بادپرورش.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

پرورنده باد موزون کننده باد

پیشنهاد کاربران

بپرس