باد و بوش. [ دُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) کرّ و فرّ و شکوه و جلال : ای بسا باد و بوش تکسینان ترت و مرت از دعای مسکینان.سنایی.رجوع به «باد و بفش » و «بفش » و «بوش » شود.
